Ouderenweek op de Sillem.
Uit mijn schrijven aan Ariska, die er niet bij kan zijn: we kwamen pas vanmorgen (zaterdag) aan, omdat we het zo druk hadden, terwijl Mw. Wassink ons al op vrijdagavond had verwacht. Zo werden we verwelkomd met de woorden ‘er is nog een hoop te doen, dus snel koffers uitpakken, koffie drinken etc.’ Later bleek dit in de praktijk nogal mee te vallen. Uiteindelijk zijn we met z’n zevenen, omdat Sandra afgevallen is. Ik krijg steeds meer de balen van kennismaken. We verwelkomden de gasten met een anjercorsage en een naamkaartje en dat was heel aardig (om met Mw. Wassink te spreken). Een beetje een kattige inleiding/welkom. En we hebben niet eens gezongen! We hebben een hel oude groep; na drie kwartier zijn ze het spelen moeten om kwart over 10 lag iedereen in bed. De coördinatie met Siebe verloopt nog niet zo vlekkeloos als ik had gehoopt. En met zoveel kneusjes gaat er ook wel eens wat mis, zoals met de kruiken omdat ik niet op tijd was. Vervelend, ga ik morgen recht breien. Mw. Wassink was alweer kwaad op Bram, omdat er niets voor de Kulturele Avonden geregeld was en dat hals over kop nog moest. Verder mogen alleen Siebe en ik dagsluitingen doen, want het niveau moet hoog zijn. Zo ook met tafelleiding. Er loopt ook haast geen verzorgend personeel rond, zodat veel op onze schouders terecht komt. Verder liep het even mis met de stafhap en het wegbrengen. Alle gasten alleen naar Interstay. Volgens Mw. Wassink een fout in mijn organisatie omdat ik snelsnel een sleutel moest ophalen en toen pas de rest van de staf. Wist jij dat Sibbele verloofd is met Mirjam? Niets van gemerkt op het stafweekend. Morgen verder.
Begonnen met de kerkgang. De hele klus naar Den Dolder, uitgezonderd 4 personen en ik met Ds. Bethe en Mw. Reyners naar de Willem Arntz Kapel. Bijzonder was dat veel patiënten aanwezig waren. Autotochtje was goed geregeld. Siebe had alle namen en auto’s op het bord vermeld. Liedboeken mee, heen en terug in dezelfde auto, en op tijd (half tien) klaar staan in de hal. Mw. Wassink is vandaag zo maar een paar dagen weg gegaan. Als staf hebben we een bijzondere groep. Iedereen ergert zich aan Annemarie, ze bemoeit zich overal tegenaan. Sibbele, Geert, Siebe en ik trekken het meest met elkaar op. Monica en Anja vinden alles hartstikke leuk, zoals ze zeggen, en ze sloven zich ook heel erg uit. Wilden gisteren en vandaag vroeg naar bed, wat me verbaasde. John en zijn vriend slapen ook boven en toen ik ging slapen om 00:30 uur was er op beide kamers nog lawaai. Ik twijfelde of ik moest ingrijpen, er zit een luchtje aan. De gasten onderling gaat goed. Er zitten bijna geen mensen meer alleen. (En hier eindigt mijn schrijven)
Geef een reactie