Brinkie

In de morgen gaan we naar de Pleijendal, nadat ik met Anja heb gebeld. We maken kennis met vervanger John en nemen afscheid van Richard. Met de uitvaartverzorgers nemen we het draaiboek door. We brengen de potjes bonen naar AnnieE en gaan daarna lunchen bij het station. Een 12-uurtje om 3 uur. Het plan is om daarna naar De Barones te gaan om daar in de loungeruimte te gaan zitten, maar door een opmerking van mij maken we een autotocht door de omgeving. We kijken op de begraafplaats, bij de Stokte, stoppen bij een zijrivier van de Vecht en zien wel 20 ooievaars op 1 plek. Een onvergetelijk tochtje voor ons beiden. En daarna drinken we koffie in de Barones en bellen een uur met Marieke.

Mariska kan niet langer in de Barones blijven, zij moet inchecken in het Rode Hert. In de morgen gaan we eerst naar de Pleijendal, waar we Britt en de kinderen treffen. De herdenkingstafel in Rosengaerde wordt klaargemaakt. Om 2 uur denken we even te kunnen dutten, maar dat plan kan niet doorgaan omdat Mariska niet eerder kan inchecken dan om 4 uur. Ze komt weer naar me toe en we bellen met Marieke. We eten in het Rode, Blauwe, Groene Hert. Uiensoep onder andere. Ik maak ’s avonds nog een conceptversie van mijn tekst.

Adriaan neemt in de avond afscheid van de Donarspelers. Het seizoen zit er op; nu de blik op komend seizoen. Mariska en ik gaan naar de Pleijendal voor eerst een lang overleg met Alice en daarna een lang overleg met Richard. Bryan en Britt komen ons helpen en dat is een emotioneel weerzien. De rouwkaarten gaan op de bus en na een kop soep in Brasserie de Zeven Deugden hebben we de tekst van Alice doorgenomen en verbeterd én foto’s gezocht en in een Powerpoint gezet. Het werd voor ons beiden een latertje (voor mij rond enen), maar we hebben de klus wel naar tevredenheid geklaard. Door Hemelvaart staat op alle voorbereidingen druk. We hebben wel tijd genomen voor de Vecht vanaf de Blauwe Bogen Brug en voor een snelle blik in het park.

Wakker geworden aan de Vecht in Hotel Mooirivier. Wat werden we lief ontvangen en wat fijn dat we daar nog terecht konden. En ook: wat een sjieke omgeving. Om 10:00 uur hebben we afgesproken met uitvaartverzorger Richard. Het is de dag daarna. Het besef begint te komen wat er gisteren is gebeurd. Er komen mensen bij Hennie kijken en die moeten ontvangen worden. Richard is geduldig met ons; we spreken de eerste zaken door en werken direct aan een concept van de kaart. Mariska en ik eten in de Fabriek – pasta met kaassaus.

Donar speelt de derde wedstrijd tegen Heroes in Den Bosch en wij willen erbij zijn, omdat bij verlies het seizoen over is. We gaan ook een uurtje bij tante Hennie langs, omdat we berichten krijgen dat ze onrustig is en graag wil praten. We treffen haar in onrust aan, maar geleidelijk aan valt ze in slaap. we vertrekken om kwart over 3. Wij kijken wat rond in Den Bosch, zien de Sint Jan en zitten net aan de soep als we een telefoontje van AnnieE krijgen. Hennie is overleden – waarschijnlijk om een uur of 5. Change of plan. Ik rijd naar Dalfsen en Adriaan gaat met de supportersbus mee terug. Donar verliest. Wij blijven bij Hennie terwijl ze wordt verzorgd, kunnen eerst geen hotel vinden (alles vol), maar kunnen gelukkig nog in een heel begripvol Mooirivier terecht.

Damea belt me – Jorrit en Lara gaan ouders worden. En Bert heeft een Valtrafeestje bij Jelbert. Ik ben met mijn hoofd in Dalfsen – tante Hennie heeft het zwaar.

Vier containers met snoeiafval van de buurvrouw aan de weg gezet. Ik vertrek naar Dalfsen voor een gesprek met de huisarts. Hennie spreekt moeilijk, maar is helder. Ik wil niet dat de huisarts druk en dwang gaat uitoefenen om toch medicijnen te nemen en ben tot de tanden toe gewapend. Maar het liep heel anders; aan het bed zat een begripvolle huisarts, die schrok van Hennie’s toestand (ze was twee weken niet geweest) en heel lief deed. Pillen – niet goed, zei Hennie. Hebben jullie ook niet voor geleerd – geen pillen. Het gesprek werd goed afgesloten – er zou niets zonder Hennie gebeuren en er kon vrijwillige nachtwacht worden ingeschakeld van Evenmens.

Hennie’s toestand staat me niet aan en ik vertrek naar Dalfsen. Tante Hennie wil graag praten, ook al nemen haar krachten af. Ik houd notities bij op mijn kladblokje.