Maand: oktober 1983

Over de Muur van Klein Orkest

Na de werkweek in Oenkerk halen we Henkie op, onze nieuwe pikzwarte kater van ongeveer 4 en een half jaar oud. Hij is van de in-de-grote-vakantie-gescheiden-collega-Wim geweest. Hij zocht een goed adres voor Henkie. Het is een vreselijk lieve kat, maar wel een oude zeur, miauwen oh.

Werkweek in Oenkerk op Staniastate met Geertje, Egbert, René, Eelke en Evert de kok. Op vrijdag 14 oktober komen we terug. Het was minstens net zo leuk als de vorige keer en dat was nog niet lang geleden. Op de fiets vertrokken uit Winsum met mist en harde wind, nadat Adriaan me met de kever had weggebracht. Chocolademelk gedronken in Veenklooster, wat een beetje uit de route lag. De verzopen leerlingen moesten ‘s middags alweer de hort op. ‘s Avonds een oninteressante diaserie van de Wielenwerkgroep. De volgende dag een film over ruimtelijke ordening en daarbij een inventarisatie van de buitengebieden. ‘s Middags bij de watermolen aangekomen bleek het ding kapot (alle tandwielen afgebroken), zodat we alsnog besloten naar de Eendekooi te gaan. (En hier stopt het verhaal weer)

In Noordhorn netjes vrij gevraagd en de directeur maar telkens klieren. ‘Ze zijn er in Winsum wel achter, vlak voor de herfstvakantie nog een week extra nemen. En ik flink happen en Folkert maar blijven klieren. Nu wilde het toeval dat de zoon van F verkering had met een meisje uit klas 3 in Winsum (die dus meeging op dezelfde werkweek). Dus had F Theresia gevraagd of ze goed op mij wilde passen, zodat ik heelhuids terug zou komen. Ze moest iedere morgen ‘ prettige vakantie juf Tijdeman’ tegen me zeggen. Ik kon direct heel goed met dat meisje overweg. We besloten samen F te klieren. Dus een kaartje gestuurd met de tekst ‘we genieten hier van een héérlijke vakantie. De hartelijke groeten van Wilma en Theresia’. Bij thuiskomst vond ik een brief in de bus uit Noordhorn, waarop vermeld stond: aan de weledelgeboren en hooggeachte mevrouw B. W. Tijdeman (zie boven)

De laatste avond tijdens de opvoering van de toneelstukjes en playback-gevallen zat ik op één van de gele stoelen. Moest ik naar voren komen op het podium. ‘Vroeger’ vertelden Melle, Ronald en Gerben hadden ze een scheikundelerares, die altijd dingen zei als ‘ blijf nu eens met je handjes van je buurman af, enz.’ (nog een paar voorbeelden, maar die ben ik vergeten). We vonden haar een vreselijke lerares en ze deed ons denken aan Sesamstraat. Vandaar dat we haar Pino hebben genoemd. Speciaal voor vanavond hebben we een kadootje voor haar meegenomen. Kreeg ik een Pino-elpee ‘Pino zingt liedjes’. Helemaal onder de indruk plofte ik weer op de gele stoel. Hadden ze van tevoren voor mij gekocht, wel 15 tot 20 gulden zo’n elpee. Daarna dikke disco. Flink staan swingen net als vorig jaar en met iedereen. Lekker gek zitten doen en grapjes zitten maken.