Maand: juli 1982

Adriaan en Tom zijn in Zwitserland.

‘Grüzi, Ik ben blij dat ik niet bij een alpenwei logeer vanwege kling-klong lawaai, wat zulke gevallen produceren. Ciao.’

Ik deed ook Tienerkamp II (24 -31 juli ), waarin Karin en Adrienne de hoofdleiding hadden en Roelf voor het eerst mee was. Ik arriveer op zondag na bij Jakoba gelogeerd te hebben. Bert en Marga waren ook mee. Na afloop maakten we een kampboekje. Het was een week met wrijvinkjes, Karin en Adrienne vonden dat ik teveel de leiding nam. De tieners vonden me gezellig maar streng of een kat. Ik correspondeer er later over met Adrienne. Achteraf misschien niet verstandig om deze week ook te doen.

Tienerkamp I. De kampweek is in Renesse en we hebben in totaal 10 stafleden. Ik zit in de staf samen met Wiebe, Hans (voor de eerste keer mee in de leiding) en Rob. Ik ben niet op het voorbereidingsweekend geweest en hoor van Rob dat Adri en Ko moeite met me hebben. En later ook van Wiebe. We maken een kampkrant en de kamphit is ‘Smoorverliefd’ van Doe Maar. Één van de deelnemers is Sandra en daar krijgt staflid Rob verkering mee. Ik correspondeer na deze week regelmatig met Sandra en Rob. Het is een week met gedoe.

De complete staf: Jakoba, Rob, Bram, Adri, Wilma, Ko, Wiebe, Greet, Elly en Hans.

Aanmelding voor het examen. De uitreiking van de diploma’s vindt op diezelfde dag plaats in Groningen (Grouwelerie 6, universiteitscomplex Paddepoel) om 11:00 uur. Alvast gefeliciteerd met de afsluiting van uw studie.

Ik logeer in Zurzach bij Damea.

’Vandaag over die Reinbrucke naar Duitsland, maar ‘t was veel te warm om te fietsen, dus ben ik met een noodgang naar huis gefietst en heb daar liggen luieren. Het is hier eigenlijk te warm voor mij, ik krijg er koppijn van.’

Ik schrijf Adriaan een brief in de trein op de terugweg. Een hoop kletspraat, omdat ik vanaf Düsseldorf niets meer te doen heb engel eigenlijk al zat ben. Ik vind de Rijn bij de Loreley prachtig. Gister naar de Rheinfall bij Schaffhausen geweest. Ik heb de wereld foto’s genomen van dat geweldige stukje natuurgeweld, waarbij liters en liters water naar beneden donderen. Ik wou liever met de trein, maar je kent Damea, pootje uit langs de weg en de vierde auto nam ons mee. De Tour was een machtige belevenis; ik had het voor geen goud willen missen. Het was zo leuk dat we die lui 9 keer te zien kregen. Maar gelopen dat we hebben, wel 10 km en ik op mijn slippertjes.