JEUGDHERINNERINGEN VAN EEN OUD-RENKUMMER
Door Henk van den Brink
Beste lezers, kunt U zich van het volgende een voorstelling maken? Ik zit in Zuid-Frankrijk in mijn woonkamer in een luie stoel (die overigens van mijn vader was en uit Renkum komt, namelijk van Hoefsloot) en ik heb in mijn handen de “Echo’s van zes dorpen” jaargang 8 nummer 3. Leuk toch? Ik heb het blad dankzij de goede zorgen van mijn zus en zwager Grada en Sape Wobbes – van den Brink.
En ik ben daar heel blij mee, want hoewel ik sinds 1947 eigenlijk niet meer in Renkum woon; geboren ben ik er wel. En die jaren dat ik er dus wel woonde zijn in mijn herinnering geweldig fijne jaren geweest, met uitzondering dan van de hongerwinter.
Natuurlijk waren diezelfde jaren voor mijn ouders niet altijd zo geweldig, maar toch in huize Van den Brink in de Leeuwenstraat was er altijd een fijne harmonie. Met een kleine en niet meer zo belangrijke uitzondering, want tussen Grada en mij was de harmonie soms wat ver weg. Maar dat is verleden tijd en ik troost me dan ook om mijn zus te plagen met een uitdrukking van Eduard Douwes Dekker; u weet wel de schrijver van Max Havelaar oftewel Multatuli, die zei in zijn boek: “Een vrouw is een engel, maar wie dat zegt heeft geen zuster gehad”. Alle gekheid op een stokje: Grada en Sape zorgen voor de vele zaken die van Nederland naar Frankrijk moeten.
Geef een reactie